De "quarter life crisis". Houdt de eerste lange relatie stand?

Het stereotype beeld van een man van middelbare leeftijd die plots een dure sportauto koopt en interesse toont in jonge vrouwen oud genoeg om zijn dochter te kunnen zijn. Dat is het beeld dat meteen in ons opkomt als we denken aan een midlife crisis. Het is een fenomeen dat voor zowel mannen als vrouwen van toepassing is. Het is een periode in (het midden van) je leven (midlife) waar je alle keuzes die je tot die tijd gemaakt hebt in twijfel trekt. Een soort van tweede puberteit waarbij je het gevoel hebt jezelf onderweg te zijn verloren. En dus wordt er op zoek gegaan naar die nieuwe identiteit. Vragen zoals "heb ik wel echt alles geprobeerd?" of "Is mijn partner wel dé ideale partner voor mij?" komen al snel naar boven. Het zijn vragen die heel typisch naar boven komen op een leeftijd waarop men terugblikt op het leven. De angst dat het leven al voor de helft voorbij is, slaat in als een bom en men wil er zeker van zijn dat het leven ten volle werd ingevuld en dat er nergens spijt van hoeft te zijn. Men wil nog iets maken van het leven dat er rest. Keuzes worden in vraag gesteld en terug afgewogen. Heb ik overal de juiste beslissingen genomen?

Sinds enkele jaren duikt een nieuw fenomeen de kop op. De quarter life crisis. Opnieuw een maatschappelijk gefabriceerd psychologisch fenomeen. Je hoort het misschien al in de naam. Deze crisis vindt plaats na een kwart van het leven. Gemiddeld rond de leeftijd van 25 jaar. Bij de ene persoon is dit op 23 jarige leeftijd, bij de andere op 28 jarige leeftijd. Net zoals bij een midlife crisis zitten er lichte verschillen op en hoeft niet iedereen dit door te maken. Tijdens een quarter life crisis worden opnieuw belangrijke keuzes die tot dan toe gemaakt werden in vraag gesteld. Meestal gaat dit over de partner. Jonge koppels die gevormd werden in de puberteit en het lang hebben volgehouden tot die tijd zijn hier het grootste slachtoffer van. De hamvraag "Is dit nu echt de partner van mijn leven?" en "is het gras echt groener aan de overkant?" speelt een cruciale rol. Omdat de drang om verder te zoeken naar een betere partner enorm groot is, gaan veel koppels uit elkaar in deze periode. De twijfel tijdens deze crisis is enorm en men wil er zeker van zijn dat ze de juiste keuze hebben gemaakt. Koppels die al jaren lang samen zijn, willen de relatie niet zomaar laten verloren gaan. Maar terzelfdertijd gaan ze ook terug op zoek naar zichzelf en wie het beste past bij hun persoonlijkheid.

Bekijk het als een soort inhaal manoeuvre vanuit de puberteit. Dit is voor velen de eerste lange relatie die ontstaan is in de puberteit. Een periode waar verwacht wordt dat je jezelf gaat zoeken, je eigen identiteit vormt en alles in twijfel trekt. Elke keuze, elke beslissing die een ander maakt. Pubers willen voor zichzelf leren denken. Ze experimenteren met de grenzen. Het is ook op die manier dat ze leren wie ze zijn, waar ze thuishoren en dat de weg die ze inslaan in het leven de juiste beslissing is geweest voor hen. De juiste studie, de juiste job, de juiste partner.

Door het aangaan van een lange relatie tijdens deze belangrijke periode in je leven, wordt het gedeelte "experimenteren en keuzes maken" bruusk stopgezet. Het zijn vaak de rustige tieners die een lange relatie aangaan en zich settelen bij "het eerste experiment" of "de eerste keuze" die ze gemaakt hebben. Veel rebellie komt hier niet meer aan te pas. Er wordt een toekomst samen bedacht en klaar is kees. Het idee "en ze leefden nog lang en gelukkig" primeert nu. Jammer genoeg, is het op zoek gaan naar verschillende mogelijkheden iets dat je moet doorlopen. Je kan er niet omheen. En dus haalt dit gedeelte je in op een moment in je leven waar je nog het gevoel hebt jong genoeg te zijn om alles om te gooien. Als koppel is dit een hel waar je doormoet. Zeker als er reeds kinderen in het spel zijn. Koppels die stand houden, hebben bewezen dat ze sterk in hun schoenen staan. Dat de ene partner niet wegloopt wanneer het heet onder de voeten wordt. En dat de andere partner die de crisis doormaakt zichzelf terugvindt zonder de relatie te breken.

De quarter life crisis en de midlife crisis zijn twee grote breekpunten wanneer het gaat om langdurige relaties. Niet iedereen heeft ermee te maken. Maar wanneer heb je dan meer kans om ermee geconfronteerd te worden? Wel, er wordt gesuggereerd dat wie een intense identiteitscrisis heeft gehad in de puberteit en wie een quarter life crisis heeft doorgemaakt, minder kans heeft op een midlife crisis. Waarom? Simpel. Omdat je reeds alles in twijfel getrokken hebt wat er in twijfel te trekken valt. Dan ben je zekerder van de gemaakte keuzes en sta je dus sterker in je schoenen.

Sommige personen ervaren alles veel intenser dan anderen. Ze worstelen door de minipuberteit op 2-3 jarige leeftijd. Je weet wel, die fameuze "NEE"-periode. Ze worstelen met zichzelf tijdens de puberteit, maken een quarter life crisis mee en als ze de full option hebben, ook nog eens de midlife crisis. Anderen blijven van dit alles gespaard. En nog anderen zullen slechts één of twee moeilijke periodes doormaken. Iedereen is anders. De weg die je aflegt in het leven dus ook.