Wat na liefde?

Wat komt na die grote breuk? Na een echtscheiding? Wat komt er na het besef dat de liefde over is? Een vraag waar veel koppels geen antwoord op weten wanneer de relatie eindigt na al die jaren van geluk, liefde, compromissen sluiten en blijven proberen.

Wat gebeurt er nu? Wat moeten ze nu doen? De angst voor het ongewisse lijkt overweldigend. De vraag in ieders hoofd of ze ooit nog liefde zullen vinden. De vraag hoe ze nu voort moeten met hun leven en die intense gevoelens van verdriet, angst of boosheid moeten loslaten. Hoe ze die muur die ze rond zich gebouwd hebben, om zichzelf niet opnieuw bloot te moeten stellen aan verdriet, moeten afbreken. Dat zijn vragen die in het hoofd spoken van individuen die uit een lang huwelijk of uit een langdurige relatie komen.

Die muur die men rond zich bouwt is er voor een reden. Een manier van omgaan met een gebroken hart, is jezelf beschermen tegen een mogelijk volgend gebroken hart. Ook al kom je uit een huwelijk waarbij beide partners vrienden blijven en waar de liefde al lang vervaagd was. Toch ontstaat er die muur. Omdat je toch nog steeds een gebroken hart hebt. Je hebt het gevoel dat je hebt opgegeven. Het gevoel dat je gefaald hebt. Het zijn niet zozeer de gevoelens rond de partner die triomferen, maar eerder de gevoelens rond zichzelf. Alles wat men voelt, gaat rond de perceptie van zichzelf bijvoorbeeld het gevoel van falen in iets waar men zijn/ haar hele leven voor gewerkt heeft.

Die muur is nuttig zoals ontkenning nuttig kan zijn. Het is een rouwproces waarbij beetje bij beetje gevoelens worden toegelaten. Enkel die gevoelens die je op dat moment aankan. Wanneer die gevoelens worden toegelaten, brokkelt een deel van de muur af. Tot wanneer hij volledig weg is en je weer kan openstaan voor een nieuw avontuur.

Wanneer het niet lukt om deze muur af te breken, komt men vaak hulp vragen wat er moet gedaan worden om gelukkig te zijn, om liefde te vinden. Het antwoord is heel simpel: Don't try. Probeer niet om X te veranderen omdat je dan denkt het geluk te vinden. Of een relatie te beginnen met Y omdat je denkt dat die persoon je het geluk zal brengen. Door teveel de focus te leggen op dat geluk, op dat vinden van de liefde creëer je het tegenovergestelde effect. Dan fixeer je en laat je niet los. Loslaten en het aanvaarden van je gevoelens is key. Mark Manson schreef er zelf een boek over waar de titel van het boek een mooie samenvatting weergeeft: "The art of not giving a fuck". Dat betekent niet dat je onverschillig hoeft te zijn zoals vaak het geval is wanneer je een muur rond je optrekt. Het betekent dat je je niets aantrekt van wat er anders is, van wat mensen van je denken, van je gevoelens die je ervaart. Who the fuck cares dat je een huilbui krijgt in het midden van de winkel? Trek het je niet aan. Aanvaard je gevoelens. Goed en slecht. Want ze gaan hand in hand. Geen positieve gevoelens zonder het negatieve ervaren te hebben. Streef naar die negatieve gevoelens want alleen zo kun je positieve gevoelens ervaren. Leef in het hier en nu. Streef naar wat je een goed gevoel geeft nu vandaag. En don't give a fuck om dingen die er niet toedoen. Geef om dingen die er wel om doen. Vrienden, familie, wathever. Maar geef geen fuck om elk klein ding rondom je. Dat heeft geen enkel nut.